LOST-Destiny

Peter

[RETROSPEKCJA]

-Peterku. Choć idziemy odwiedzić ciocię Betany w szpitali.- powiedziała matka do małego chłopca.
-Nie chce do pitala.- odpowiedział chłopiec i usiadł na podłodze.
-Peter, musimy. Cioci będzie przykro jeśli nie pójdziemy.- powiedziała i pogłaskała chłopca po głowie.
-No dobrze. Choćmy.- powiedział i złapał mame za ręke. W szpitalu matka zostawiła chłopca w pokoju dla dzieci. Był to mały pokoik z zabawkami, Peter był tam sam. Jedna lampa była zepsuta więc chłopiec schował się w cieniu. Po chwili ktoś wszedł. Była to jakaś dziewczynka, rozglądała się z rzerażeniem po pokoju:
- Cześć - powiedział Peter.

[RETROSPEKCJA]

Julka

Juliet spostrzegła Petera i szybko zawróciła w inną stronę

Peter

-Juliet?- zawołał Peter i złapał ją za ręke

Oliver

Oliver i Gabrielle wrócili na plażę

Nacia

-Jutro może kolejna lekcja?

Oliver

-Już nie moge się doczekać.- powiedział z uśmiechem

Julka

Dziewczyna gwałtownie się odwróciła:
-Tak?

Nacia

Również się uśmiechnęła, odwróciła się i usiadła na piasku.

Oliver

Oliver usiadł obok niej:
-Co zamierzasz teraz robić?- spytał

Peter

-Dlaczego ciągle mnie unikasz?- spytał

Nacia

-Niewiem.- Odpowiedziała.- Na tej wyspie niema co robić. No, nie licząc potwora i pszczół gigantów.

Oliver

-Cicho! coś mówi.
O! mów, mów dalej, uroczy aniele;
Bo ty mi w noc tę tak wspaniale świecisz
Jak lotny goniec niebios rozwartemu
Od podziwienia oku śmiertelników,
Które się wlepia w niego, aby patrzeć,
Jak on po ciężkich chmurach się przesuwa
I po powietrznej żegluje przestrzeni.- Oliver zacytował "Romea i Julię"

Julka

-Ja? Ja cie nie, nie unikam.- odpowiedziała Juliet

Peter

-Oboje wiemy że tak.- powiedział i złapał ją za ręke

Oliver

-Teraz twoja kolej.- powiedział uśmiechając się do Gabrielle