LOST-Destiny

Alex

-Nicole! Nic ci nie jest!?

Cassiopeia

- Oprócz tego że jestem poobijana to chyba nic... - Nicole wstała w trudem.

Alex

-Poczekaj spuszcze ci linę!

Joanne

- Co to jest? - Jo wskazała na metalową pokrywę.

Julka

-Może to ten kokpit?

Joanne

- Jeśli tak, to gratulacje pilotowi, jeśli się stąd wydostał...

Alex

-Nicole chwydź się liny!- krzyknął Alex spuszczając w duł jakąś linke z samolotu

Joanne

- Po co wychodzić? Wystarczy, że my się spuścimy... Smile

W końcu trzeba to zbadać. Jeśli to naprawdę kokpit? To może być nasza jedyna szansa na wydostanie się z wyspy!

Cassiopeia

[RETROSPEKCJA]
Kolejny raz jest łatwiejszy. W takich chwilach Nicole miała wrażenie, że igra z ogniem, mija się z nim o parę milimetrów. Jednak kochała to, dreszczyk emocji, adrenalinę, uczucie wyższości. Któż by przypuszczał, że Panna Spell ma u pasa broń, za drzwiami partnera, a w torebce nową płytę Boba Marleya?
- Ja byłam umówiona. – powiedziała niepewnie w okienku, po chwili została zaprowadzona do stolika, gdzie miał z nią porozmawiać pewien miły Pan.
- Więc, Panno Spell, kredyt możemy przyznać bez żadnych...
BUM (a co? Samolot spadł?!).
- Stój, Nicole. Nie ruszaj się! – usłyszała za plecami krzyk. Więc jednak, ogień jej dosięgną. Wstała, upuszczając torebkę, zacisnęła pięści. – Nawet o tym nie myśl, Piegusku. – usłyszała odbezpieczanie broni, potem zimny metal kajdanek na nadgarstkach.
[RETROSPEKCJE]

Matt

-Ale chyba nie wszyscy Razz

Joanne

- Wiesz, jeśli przybiegnie tu dzik i potrzyma nam linę, to możemy i wszyscy ;P Więc... Kto się pisze?

Cassiopeia

Nicole przyjżała się pokrywie i podskoczyła, pokrywa ani drgnęła.
- Coś mi się zdaje, że to nie jest kokpit.

Julka

-W takim razie co? Centrum handlowe?

Cassiopeia

Nicole pokręciła głową:
- To nie centrum handlowe.
To nawet nie solarium....
Wszyscy słyszłą jakby ciche jęki.

Matt

-Co to było?!