LOST-Destiny

Matt

-Nie martw się Sam, wszystko będzie dobrze. Najwazniejsze że jesteśmy razem XP

Samantha

- Wazne do cholery! Jak sie tu znalazles? Moze uda sie zwiac z tej wyspy! Sa tu ludzie ktorzy spedzili tu juz dosc czasu. Marza tylko o tym by sie stad wydostac. Nie mysl tylko o sobie! - Sam odchrzaknela - Ja tez sie ciesze ze cie widze.
Pocałowała go ejszcze raz.

Matt

-Płynąłem za tobą. Podczas sztormu, wypadłem za burtę, i dalej pamiętam tylko jakąś chinke. Masz jakiś plan?

Samantha

Sam wytrzeszczyla oczy.
- Płynales ze mna? Czys ty oszalal! Ta łodz mogla byc niesprawna! Powinnienes mnie o tym poinformowac... Bylam kapitanem! - opanowała sie, teraz musiala myslec logicznie - Co ci ta chinka powiedziala?
Sam usiadla na ziemie i ukryła swoja dlon bez pierscionka. Zdala sobie sprawe ze nadal jest w koszulce Davida.

Matt

-Powiedziała, ze moje życie spoczywa na czyichś barkach. I jeżeli ktoś zawiedzie, to dostanę zadanie. Które będe musiał wykonać.- odpowiedział

Samantha

- Wiem o czym ona mówi... - Sam zakryła twarz w dłoniach, Musi zabic Matta. Tylko... jak? Podeszła do drzwi i zaczeła walic w nie piesciami.
- Ej, otworzcie! Chce pogadac z Ming-Na!

Matt

-Przykro mi, ale nie mam jej tu.- powiedział Bastian otwierając drzwi ]:->

Samantha

- Chce z nia pogadac... Chodzi o ... Niewazne. Nie musze sie tłumaczyc. Jak operacja? Gdzie jest Matt? I... Kiedy mnie... Nas Wypuscisz?

Matt

-Chodzi o twoje zadanie?peracja nadal trwa, Matt był nam .. jej potrzebny bo nie mamy zbyt wielu lekarzy. A wypuszczę was gdy będe miał na to ochotę.- powiedział zachowując całkowity spokój

Kelly

(moje serce krwawi! XD )

Samantha

- Tak, powiedzmy ze chodzi o moje zadanie. Mam nadzieje ze ochota przyjdzie szybko... Jestesmy głodni. - poiwedziała stanowczo. - Kiedy siedze tutaj dosc trudno mi wykonac moje zadanie. A pora.. Pora jest odpoiwednia. Nie ma wielu swiadkow.

Matt

Bastian się zaśmiał:
-To nie hotel, zebys sobie zamawiała jedzenie. A Matt poczeka.

Samantha

- Jesli ja nawale to to zadanie przypadnie jemu? Tak? Dobrze mysle? - popatrzyła na niego z mina zabojcy

Matt

-Taa, jasne.- odpowiedział i wyszedł zamykając jej drzwi przed nosem.

Samantha

- Ej! Wypusc nas stad! Ja, ja boje sie malych pomieszczen...
Sam usiadła przy Sethcie i przytulila go do siebie.
- Wiesz... Na tej wyspie czulam sie bardzo samotna. Brakowała mi meskiego ciala, dobrze ze juz jestes. Opowiadaj mi co tu robiles... Minelo sporo czasu. Co wiesz o NICH? U mnie sie nic nie dzialo. Prawie nikogo nie poznalam. Złamałam sobie noge i wprawiałam sie jako pielegniarka. Sporo czasu minelo od tamtych dni kiedy pracowalismy w obozie dla uchodzcow. Tesknilam. - Pocałowała go